Katalog Marzena Zychla, 2011-03-23RokicinyReligia, ScenariuszeScenariusz lekcji religii dla klasy IV-VI Temat: Uwielbiamy Boga za dzieło stworzenia. Scenariusz lekcji religii dla klasy IV-VI Temat: Uwielbiamy Boga za dzieło stworzenia. Cele operacyjne: Wiadomości: Uczeń ·Wie, że Bóg stworzył świat z nicości i czuwa nad nim, ·Wie, że każde stworzenie boże jest dobre i powstało z miłości Umiejętności: Uczeń ·Śpiewa piosenkę „Oto jest dzień”, ·Analizuje wiersz i umie odczytać przesłanie poety, ·Formułuje prawdy dotyczące przyczyny, sensu istnienia stworzeń, ·Wyraża ruchem ciała zjawiska przyrodnicze, ·Formułuje treść telegramu, Postawy: Uczeń ·Wielbi Boga za dzieło stworzenia, ·Odkrywa piękno zawarte w przyrodzie, ·Doświadcza obecności Boga w roślinach, zwierzętach, ·Szanuje przyrodę, Metody pracy: śpiew, praca z tekstem, zabawa, pogadanka, telegram, Środki dydaktyczne: tekst wiersza ks. J. Twardowskiego pt. „Nie tylko my”, tekst psalmu 104, karty do pracy w grupach, Formy pracy: frontalna, grupowa; indywidualna, Przebieg zajęć: śpiew „ Oto jest dzień” wiersza ks. J. Twardowskiego pt. „Nie tylko my”. Uczniowie analizują tekst i dostrzegają prawdę, że Bóg miłuje i troszczy się nie tylko o człowieka, ale o każde najmniejsze nawet stworzenie. Nie tylko my Czytamy – Bóg tak umiłował świat... a więc nie tylko ludzi ale i pliszkę odymioną pszczołę jeża eleganta wprost spod igły nawet muła ni to ni owo bo ani to koń ani osioł (żal że go człowiek stwarzał żyje jak kawaler co się nie rozmnaża) gruszę co kwitnie zaraz przed jabłonią liście konwalii prawie bez ogonka cielę co za matką się wlecze a my tak czulimy się do Boga jakby On miał nas tylko kochać na świecie J. Twardowski w grupach Uczniowie w oparciu o fragmenty Katechizmu Kościoła Katolickiego szukają odpowiedzi na pytanie o przyczynę, charakter i sens istnienia tych stworzeń. Dochodzą do prawdy, że Bóg dokonał dzieła stworzenia z miłości, stworzył świat z nicości, każde ze stworzeń jest dobre i w każdym jest On obecny, opiekuje się i jest blisko niego. Grupa I Jedynym powodem, dla którego Bóg stwarza, jest Jego miłość i dobroć: „Kluczem miłości otworzył swoją dłoń, by dokonać dzieła stworzenia”.(KKK 293) Grupa II Bóg jest nieskończenie większy od wszystkich swoich dzieł. Ponieważ jednak jest Stwórcą niezależnym i wolnym, pierwszą przyczyną wszystkiego, co istnieje, jest także obecny w najgłębszym wnętrzu swoich stworzeń. (KKK 300) Grupa III Cóż nadzwyczajnego byłoby w tym, gdyby Bóg wyprowadził świat z istniejącej już wcześniej materii? Ludzki twórca, gdy otrzyma materiał, zrobi z niego wszystko, co zechce. Tymczasem moc Boga okazuje się właśnie w tym, że wychodzi On od nicości, by uczynić wszystko co zechce. (KKK 296) Grupa IV Stworzenie wywodzące się z Bożej dobroci uczestniczy w tej dobroci „A Bóg widział, że wszystko co uczynił, było dobre...bardzo dobre”. (KKK 299) Grupa V Po stworzeniu Bóg nie pozostawia stworzenia samemu sobie. Nie tylko daje mu byt i istnienie, ale w każdej chwili podtrzymuje je w istnieniu, pozwala mu działać i prowadzi je do celu. ( KKK301 ) „ Bóg daje wzrost” Uczniowie wybierają gatunek rośliny, której wzrost wyrażą ruchami całego ciała. Nauczyciel komentuje: Bóg daje wodę i promienie słońca, aby maleńkie ziarno mogło przebić się przez skorupę ziemi i wypuścić pędy; ciepłem sprawia, że roślinka wznosi się coraz wyżej ku niebu; boży oddech, w postaci wiatru kołysze lekko jej wierzchołkiem. Opuszczając deszcz Stworzyciel sprawia, że rozchylają się pąki liści i kwiatów. 5. Pisanie telegramu, w którym uczniowie dziękują Bogu za jedno ze stworzeń ( roślina lub zwierzę zaobserwowane w terenie ) i deklarują swoją troskę i poszanowanie świata przyrody ADRESAT: NADAWCA: 6. Modlitwa na zakończenie. Jeden z uczniów czyta fragmenty psalmu 104 ( zał. nr 4), pozostali dodają słowa: Boże, bądź uwielbiony ! Psalm 104 [...] O, Boże mój , Jahwe jesteś bardzo wielki! Odziany we wspaniałość i majestat, światłem okryty jak płaszczem. Rozpostarłeś niebo jak namiot, wzniosłeś swe komnaty nad wodami. Za rydwan masz obłoki, przechadzasz się na skrzydłach wiatru. jako swych posłów używasz wichry, Jako sługi – ogień i płomienie. Umocniłeś ziemię w jej podstawach: na wieki wieków się nie zachwieje.[...] Ty zdroje kierujesz do strumieni, co pośród gór się sączą. Poją one wszelkie zwierzęta polne; [tam] osły gaszą swe pragnienie nad nimi mieszka ptactwo powietrzne spomiędzy gałęzi głos swój wydaje. Z Twoich komnat nawadniasz góry, aby owocem Twych dzieł nasycić ziemię. Każesz rosnąć trawie dla bydła i roślinom, by człowiekowi służyły, aby z roli dobywał chleba [...] Tyś stworzył księżyc, by czas wskazywał; słońce poznało swój zachód. Mrok sprowadzasz i noc nastaje, w niej krąży wszelki zwierz leśny[...] Jak liczne są dzieła Twoje , Jahwe! Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia jest pełna Twych stworzeń. [...] Opracowanie: Marzena Zychla Scenariusz lekcji religii dla klasy IV-VI Temat: Na drzewie krzyża dokonało się zbawienie świata Opracowanie: mgr Marzena Zychla Lekcja może być przeprowadzona w naturalnym środowisku, w pobliżu okazałego drzewa. Cele operacyjne: Wiadomości: Uczeń · Wie, że krzyż jest znakiem zbawienia człowieka, które dokonało się przez śmierć Chrystusa · Zna treść wersetu biblijnego 1P 2,24 Umiejętności: Uczeń · Wyjaśnia istotę ofiary Jezusa · Wyjaśnia teologię drzewa · Formułuje puentę historii o dębie · Śpiewa pieśń „Krzyżu Święty” Postawy: Uczeń · Z szacunkiem i we właściwej postawie wykonuje znak krzyża · Oddaje należna cześć napotykanym znakom krzyża · Pragnie z Krzyża Świętego czerpać siłę do pokonywania własnych słabości · Jest wdzięczny Jezusowi za zbawcze cierpienie na drzewie krzyża · Szanuje drzewa pamiętając, że z jednego z nich wykonany został Krzyż Święty Metody pracy: śpiew, praca z tekstem, zabawa, pogadanka, opowiadanie, Środki dydaktyczne: Pismo Święte, tekst opowiadania M. Zychli „Marzenie pewnego dębu”, teksty pieśni „Krzyżu Święty”, kartki z niedokończonym zdaniem, Formy pracy: frontalna, grupowa; indywidualna, Przebieg zajęć: 1. Przywitanie, wspólne odmówienie modlitwy „Ojcze nasz” 2. Wyjaśnienie teologii drzewa Uczniowie podzielenie zostają na siedem grup, z których każda otrzymuje tekst, na podstawie którego przygotowuje pokaz opatrzony komentarzem. Grupa I Drzewo pnie się w stronę nieba, przypominając człowiekowi jaki jest ostateczny cel jego doczesnej wędrówki. Grupa II Najwyższe okoliczne drzewo przyjmuje na siebie ogień gromu, który dla człowieka jest symbolem gniewu Bożego. Grupa III Drzewo daje schronienie człowiekowi przed deszczem i słońcem, a zwierzętom dom- ptaki w jego gałęziach wiją gniazda, inne zwierzęta zamieszkują w pniach. Grupa IV Popękany i pomarszczony pień najstarszych, budzących zachwyt okazów uczy człowieka jak z godnością przyjmować brzemię starości. Grupa V Wyciągnięte gałęzie drzewa wskazują dwie płaszczyzny: pionową i poziomą, które przypominają nam o związku pomiędzy Bogiem a istotami przez Niego stworzonymi oraz pomiędzy nimi samymi. Grupa VI Korzenie mocno i szeroko wrośnięte w ziemię przypominają o naszej zależności od Matki Ziemi Grupa VII Za dar wody i słońca potrzebny do wzrostu, drzewo dziękuje Bogu pięknem liści, owoców, a także tańcem poruszanych przez wiatr gałęzi – niechże każdy człowiek uczy się od niego wdzięczności dla Stwórcy. 3. Odkrycie wyjątkowej roli drzewa, jaką odegrało ono w historii zbawienia Uczniowie słuchają opowiadania pt. „Marzenie pewnego dębu” i formułują puentę. Niedaleko Jerozolimy, na lekkim wzniesieniu rosły cztery dęby. Wśród nich wyróżniał się jeden. Jego gałęzie ułożone na kształt królewskiego berła zdawały się sięgać nieba. Liczył czterysta lat. Miał jedno pragnienie – chciał by drewno z niego uzyskane ozdobiło świątynię jerozolimską, pragnął w ten sposób podziękować Bogu – swemu Stwórcy – za dar życia i za to, że przez tyle wieków był świadkiem wydarzeń mających miejsce na tej ziemi. Któregoś dnia pojawili się cieśle. Dąb zrozumiał, że przyszedł czas pożegnania, i że już wkrótce wypełni się jego ostateczne powołanie. Zanim pierwsze ciosy zraniły pień, wiatr – wierny przyjaciel pogładził czule jego gałęzie i zaszeleścił liśćmi. Z najpiękniejszego fragmentu pnia wyciosano dwie długie belki. „Może zamienią się one w filary podtrzymujące strop świątyni albo staną się stopniami wiodącymi do Świętego Przybytku?” – rozmyślał dąb. Kiedy jedna z belek przecięto wpół i ułożono w poprzek na dłuższej, dąb wydał przeraźliwy okrzyk: „Nie, tylko nie to!”, a wiatr zaniósł jego wołanie na cztery krańce świata. Cieśle zajęci praca, nie usłyszeli jęku drzewa przepełnionego rozpaczą. Trzema zgrabnymi uderzeniami zbili potężny krzyż – znak haniebnej śmierci dla niewolników lub pospolitych przestępców. Po czym zaciągnęli go na dziedziniec, położony przed domem Poncjusza Piłata. Zapadł tam właśnie wyrok śmierci krzyżowej dla niejakiego Jezusa z Nazaretu. Kiedy skazaniec chwycił narzędzie własnej tortury i śmierci, dębowe drzewo krzyża ocknęło z letargu. Z ubiczowanego ciała bił żar niepojętej miłości. Dąb w jednej chwili zapomniał o nieziszczonym marzeniu, czuł, że te kilka chwil, to najważniejszy czas w całym jego życiu. W miarę jak słabły siły Jezusa, a ciało Jego raz po raz osuwało się na ostre przydrożne kamienie, dąb coraz bardziej goręcej prosił, by przyjaciel wiatr poderwał go do lotu niczym ptaka. Gdy ciało Syna Bożego zawisło na krzyżu, a tłum ciekawskich rozszedł się do domów, na Golgocie słychać było płacz Matki Chrystusa. Wraz z Nią szlochało dębowe drzewo krzyża, nie przeczuwając jeszcze, że w tym znaku przetrwa do końca historii świata. 4. Odczytanie fragmentu Pisma Świętego: 5. Grzechy nasze wniósł sam na ciele swym na drzewo krzyża, abyśmy obumarli dla grzechów i żyli dla sprawiedliwości. (1 P2,24) Nauczyciel wyjaśnia istotę ofiary złożonej przez Jezusa na krzyżu podkreślając szczególnie, że: · ofiara krzyżowa jest doskonała i ma wymiar ponadczasowy – jej moc może ogarnąć ludzi wszystkich pokoleń, · dzięki męce i śmierci Zbawiciela człowiek jest znowu pojednany z Bogiem, · we wspólnocie z Jezusem ukrzyżowanym człowiek może rozpocząć sprawiedliwe, święte życie, cierpiący Mistrz uczy, jak pokonywać własne słabości – krzyże, daje siłę tym, którzy pragną je dźwigać. 6. Wykonanie znaku krzyża z ze zwróceniem uwagi na właściwa postawę ciała i poprawność gestu ręki. 7. Śpiew pieśni „Krzyżu święty” 1. Krzyżu święty, nade wszystko, drzewo przenajszlachetniejsze! W żadnym lesie takie nie jest, jedno, na którym sam Bóg jest. Słodkie drzewo, słodkie gwoździe rozkoszny owoc nosiło. 2. Skłoń gałązki, drzewo święte, Ulżyj członkom tak rozpiętym. Odmień teraz oną srogość, Którąś miało z urodzenia. Spuść lekuchno i cichuchno Ciało Króla niebieskiego. 3. Tyś samo było dostojne, Nosić światowe Zbawienie, Przez cię przewóz jest naprawion, Światu, który był zagubion, Który święta Krew polała, Co z Baranka wypłynęła. Uczniowie otrzymują tekst pieśni, wyszukują niezrozumiałe słowa, nauczyciel wyjaśnia ich znaczenie. Po oponowaniu melodii uczniowie tworzą dwie grupy: jedna śpiewa, druga rytmicznie akompaniuje uderzając dłońmi w pień drzewa. 7. Uzupełnienie karty pracy. Uczniowie tworzą jedno wezwanie do Litanii do Drzewa Krzyża, poprzez uzupełnienie zdania: Drzewo Krzyża,....................................................................................., bądź uwielbione! 8. Modlitwa na zakończenie zajęć: Odczytanie Litanii do Drzewa Krzyża. Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.

Odpowiedzi Na początek :Duchu św. który oświecasz serca i umysły nasze dodaj nam ochoty i zdolnościaby ta nauka była dla nas pożytkiem A na koniec :Dzięki Ci, Boże, za światło tej abyśmy nią oświeceni mogli Cię zawsze wielbić i wolę Twoją wypełniać na wieki. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen."doczesnym i wiecznym . Amen/ Modlitwa przed nauką: Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam otuchy i zdolności, aby ta nauka była dla nas z pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Jezusa Chrystusa. Amen. Modlitwa pod koniec katechezy: Dzięki Ci Boże, za światło tej nauki. Pragnę, abyś nim oświecony mógł Cię zawsze wielbić i wolę Twoją wypełnić na wieki. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Początek:Duchu Świty,który oświecasz serca i umysły nasze,dodaj nam ochoty i zdolności,aby ta nauka była dla nas z pożytkiem doczesnym i Chrystusa,Pana Ci Boże za światłość tej nią oświeceni mogli Cię wielbić i wolę Twoją Chrystusa,Pana Naszego . u mnie tak jest ;). b4dyl odpowiedział(a) o 20:16 -Na początek do Ducha Świętego: Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności, aby ta nauka była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen- na koniec Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku teraz i zawsze i na wieki wieków amen. Panie Jezu Chryste, ty po przyjsciu na świat w ludzkim ciele przeżywałeś swoja młodość w Nazarecie. Pragniemy złożyć Ci podziękowanie za to, że dałeś nam życie, za nasze rodziny i znajmomych, za każdy dzień, który przeżywamy wspólnie z Tobą. Przede wszystkim dziękujemy Ci za to, że zawsze jeteś z nami. Prosimy Cię o szczęście, spraw abyśmy za wszystko byli wdzięczni i zawsze pptrafili się radować. Niech Twoje święte słowo zawsze nas poucza. Umocnieni wiarą oddajemy Ci hołd i nasze życie. Amen. z neta Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bàdź naszà obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy. A ty, wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne złe duchy, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do na początek ; Ojcze Nasz xDna koniec nie ; Zdrowaś Maryjo . wiem o co biega xD Chyba nauki. Wpisz w google to co katechetka lub ksiąd każe to sie gada ja tam nie lubie rligi ale chodze ;// Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Dziękczynna modlitwa na zakończenie dnia. Ojcze Niebieski, w ten dzisiejszy wieczór przychodzę do Ciebie.Znów upłynął jeden dzień mojego życia. Z całego serca składam Ci dzięki za wszystko dobro i za każdy dzień mi użyczony. Dziękuję za zdrowie i za to, za mam mieszkanie. Dziękuję za wschody i zachody słońca, które dnie i

^{Zadzwonił dzwonek, wchodzimy do klasy, mamy przed sobą ponad dwudziestkę nastolatków. Prosimy o wyciszenie i zaczynamy: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Modlitwa na początek lekcji. Spoglądamy na klasę. Kilka osób się modli, kilka nic nie mówi, kilka odprawia ten rytuał początku katechezy z wyraźną nutą ironii. Jeszcze inni są znudzeni. Kończymy modlitwę, sprawdzamy obecność i podajemy temat: modele przeżywania modlitwy. Celem lekcji jest poszerzenie rozumienia chrześcijańskiej modlitwy jako osobistego doświadczenia oraz wprowadzenie uczniów do szeregu spotkań na temat chrześcijańskiej modlitwy. Adresaci: uczniowie klas gimnazjalnych Autor pomysłu: Jacek Olczyk SJ Na lekcji religii, prędzej czy później, podejmujemy temat modlitwy. Warto wtedy odnieść się do postawy podczas modlitwy na rozpoczęcie lekcji? Zwłaszcza gdy ta modlitwa wypadnie wyjątkowo "słabo" - nierówno, bez ładu, z jakimiś uśmiechami. Mamy wtedy okazję, żeby po takiej nieudanej modlitwie postawić pytanie wprost: czym jest dla was, czym dla ciebie jest ta modlitwa na początku lekcji? Takie pytanie, szczególnie gdy padnie na początku lekcji, choć może wydawać się zbyt bezpośrednie, ma tę zaletę, że stawia naszych uczniów wobec sytuacji "tu i teraz". Nie chodzi tu nawet o to, by odpowiedzi na to pytanie były wypowiedziane głośno. Wystarczy że zadając je, pobudzimy uczniów do myślenia. Nikt nie chce być infantylny Żeby pomóc uczniom określić swoją własną postawę modlitewną, możemy przedstawić kilka podstawowych modeli przeżywania modlitwy, czy religijności w ogóle. Pierwszy model - infantylny - to taki, gdy ktoś się modli bardzo powierzchownie, by odtworzyć formę, której się w dzieciństwie nauczył. W takim modelu, u człowieka nie doszło jeszcze do uwewnętrznienia religijności, czyli do decyzji wiary, do osobistego zwrócenia się ku Bogu w modlitwie. Model drugi - dojrzały - gdy młody człowiek modli się bo chce, bo wybrał relację z Bogiem jako istotną wartość w swoim życiu, lub nie modli się wcale, bo świadomie zdecydował się na niewiarę. Trzeci model - czas zmiany - wyraża się w szerokim wachlarzu zachowań. Podstawę tego modelu stanowi sytuacja, w której młody człowiek widzi już, że zasięg modelu infantylnego się wyczerpał i że nie uwewnętrznione praktyki religijne stają się czymś martwym lub fałszywym, natomiast nie odnalazł jeszcze własnej odpowiedzi na pytania o Boga, o wiarę i dlatego jego postawa modlitewna nie jest jeszcze dojrzała. To właśnie w tym czasie zmiany pojawiają się różnego rodzaju uśmieszki, zawstydzenia, ironiczne komentarze. Modele te są oczywiście dużym uproszczeniem, bo może zdarzyć się w klasie uczeń, który nie będzie się modlił właśnie dlatego, że ma już dojrzałą pobożność, a infantylność innych będzie go razić, drażnić. Albo inny, który odrzuca wszelkie praktyki religijne, ale tylko dlatego, że nie chce mu się podjąć trudu poszukiwania odpowiedzi na pytanie o Boga i o wiarę. Niemniej jednak, wydaje się, że te trzy modele przeżywania religijności dość trafnie oddają rzeczywistość. Warto zaznaczyć, że czas zmiany, choć może wyrażać się na różne sposoby, czasem dość nieprzyjemne dla katechety, jest czasem bardzo ważnym i potrzebnym. Właśnie w tym okresie życia młodego człowieka wykluwa się jego tożsamość religijna, i albo uda mu się zrobić krok w wierze i będzie się religijnie rozwijał, albo takiego kroku nie uczyni i na kolejne lata pozostanie religijnym dzieckiem. Po przedstawieniu tych trzech modeli możemy bez obaw zapytać młodych ludzi, do którego z nich jest im najbliżej. Nadanie modelowi infantylnemu, właśnie takiej nazwy, ma taką zaletę, że ci z naszych uczniów, którzy odnajdą siebie najbliżej tego modelu, nie chcąc być uznani za infantylnych - od razu zaczną myśleć, co zrobić, by nie być infantylnym. Dwa pytania Co jest istotą chrześcijańskiej modlitwy i dlaczego ludzie przestają się modlić? Te pytania osadzone w kontekście przedstawionych wcześniej modeli postaw religijnych, mogą nabrać głębszego wymiaru. Zadanie - udzielenia odpowiedzi na te pytania - możemy powierzyć kilkuosobowym grupom. Po 10 minutowej pracy, uczniowie odczytują przed całą klasa wypracowane w grupach odpowiedzi, a następnie nauczyciel wyznacza redaktora, który zbierze wszystkie odpowiedzi i zredaguje je tak, by powstała zarówno wyczerpująca odpowiedź na pytanie, co jest istotne dla chrześcijańskiej modlitwy, jak i lista przyczyn z powodu których ludzie rezygnują z modlitwy. To co wypracują uczniowie będzie wspólnym obrazem ich doświadczeń. Odczują, że to, o czym jest mowa na lekcji przekłada się na rzeczywistość, dotyka jakoś ich życia. Ostatni krok to porównanie tego, co klasa wypracowała w czasie lekcji, z tym co mówi Katechizm Kościoła Katolickiego w artykule WALKA MODLITWY (nn. 2725 - 2728). Jednej lub kilku grupom zlecamy porównanie wypracowanego przez klasę określenia istoty modlitwy z następującym fragmentem KKK (n. 2725): Modlitwa jest darem łaski oraz zdecydowaną odpowiedzią z naszej strony. Zawsze zakłada ona pewien wysiłek. Wielcy ludzie modlitwy Starego Przymierza przed Chrystusem, jak również Matka Boża i święci wraz z Chrystusem pouczają nas, że modlitwa jest walką. Przeciw komu? Przeciw nam samym i przeciw podstępom kusiciela, który robi wszystko, by odwrócić człowieka od modlitwy, od zjednoczenia z Bogiem. Modlimy się tak, jak żyjemy, ponieważ tak żyjemy, jak się modlimy. Jeśli nie chcemy stale postępować według Ducha Chrystusa, nie możemy także się modlić w Jego imię. "Duchowa walka" nowego życia chrześcijanina jest nieodłączna od walki modlitwy. Pozostałym grupom rozdajemy trzy fragmenty KKK, mówiące o zarzutach wobec modlitwy, prosząc aby skonfrontowali je ze sporządzoną w czasie lekcji listą przyczyn rezygnowania z modlitwy. Dajemy poszczególnym grupom po jednym fragmencie: n. 2726 W walce modlitwy musimy przeciwstawić się - w nas samych i wokół nas - błędnym pojęciom o modlitwie. Niektórzy widzą w niej zwykły proces psychologiczny, inni wysiłek koncentracji, by dojść do pustki wewnętrznej. Jeszcze inni zaliczają ją do postaw i słów rytualnych. W podświadomości wielu chrześcijan modlitwa jest zajęciem, nie dającym pogodzić się z tym wszystkim, co mają do zrobienia; nie mają na nią czasu. Ci, którzy szukają Boga przez modlitwę, szybko zniechęcają się, gdyż nie wiedzą, iż modlitwa pochodzi również od Ducha Świętego, a nie od nich samych. n. 2727 Musimy również przeciwstawiać się mentalności "tego świata"; wsącza się ona w nas, jeśli nie jesteśmy czujni; na przykład prawdziwe miałoby być tylko to, co zostało sprawdzone rozumowo i naukowo (tymczasem modlitwa jest tajemnicą, która przekracza naszą świadomość i podświadomość); wartości produkcyjne i wydajność (modlitwa jest nieproduktywna, a zatem bezużyteczna); zmysłowość i wygodnictwo, kryteria prawdy, dobra i piękna (tymczasem modlitwa, "umiłowanie Piekna", jest pochłonięta chwałą Boga żywego i prawdziwego); przeciwstawiając modlitwę aktywizmowi, przedstawia się ją jako ucieczkę od świata. Tymczasem modlitwa chrześcijańska nie jest odwróceniem się od historii, ani ucieczką od życia. n. 2728 Wreszcie, nasza walka powinna przeciwstawiać się temu, co odczuwamy jako nasze niepowodzenia w modlitwie: zniechęcenie z powodu oschłości, zasmucenie, że nie wszystko dajemy Panu, gdyż mam "wiele posiadłości" zawód, że nie zostaliśmy wysłuchani zgodnie z naszą własną wolą, zraniona pycha, która utwierdza się w skutek naszego poczucia niegodności, ponieważ jesteśmy grzesznikami, uczulenie na bezinteresowność modlitwy itd. Wniosek jest zawsze ten sam: po co się modlić? Aby przezwyciężyć te przeszkody, trzeba walczyć o pokorę, ufność i wytrwałość. Zakończenie Gdy poszczególne grupy zaprezentują zbieżności i różnice pomiędzy rezultatami pracy na lekcji, a tym co mówi Katechizm, podsumowujemy lekcję ukazując, że poszerzyło się nasze rozumienie tego, czym jest chrześcijańska modlitwa oraz że w KKK można znaleźć słowa wyraźnie odnoszące się do osobistych doświadczeń człowieka - w tym przypadku do przeżywanych na modlitwie trudności, czy nawet do rezygnacji z modlitwy. Taka lekcja może być wstępem do szereg spotkań na temat chrześcijańskiej modlitwy.} tach na pytania z punktu „Czy wiesz?”. Alternatywnie: Uczniowie wykonują ćwiczenia z podręcznika (wybrane lub wszystkie – wedle uznania nauczyciela). Podsumowanie lekcji Nauczyciel jeszcze raz podkreśla, z jakich powodów chrześcijanie radują się w okresie świąt Bożego Narodzenia. Modlitwa na zakończenie

Modlitwa przed nauką. Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności, by nasza nauka była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności, by nasza nauka była dla nas pożytkiem doczesnym

Napisz krótką modlitwe na rozpoczęcie lekcji religii. Nie z internetu, nie z książek! Musicie wymyśleć! Na jut… Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie.

Kochani zapraszam Was do wysłuchania krótkiej codziennej modlitwy na zakończenie dnia. Pomódlmy się do Boga i podziękujmy za miniony dzień i za całe dobro, k

Koronka do Ducha Świętego To prosta, głęboka modlitwa, która pomaga wzywać Trzecią Osobę Boską i korzystać z Jej darów. Modlitwa papieża Franciszka Na zakończenie homilii w uroczystość Zesłania Ducha Świętego 20 maja 2018 r. Ojciec Święty odmówił tę piękną modlitwę. Oddanie się w opiekę Ducha Świętego. Modlitwa

Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ Jaka jest modlitwa przed i po lekcji religii maciejosek2 maciejosek2 27.10.2016 .